«آکوپولکو» زیباترین شهر خطرناک دنیا+عکس

به گزارش آپارات نیوز؛ در ظاهر همه چیز کوهستان های اطراف آکوپولکو رویایی و زیباست، ارتفاعات حومه شهری گردشگری که مهم ترین شهر ایات گوئررو است؛ شهری که مناظرش روبه اقیانوس آرام است و کوه هایش همیشه سبز، جایی میان درخت های میوه گران قیمت پاپایا که در دنیا طرفداران زیادی دارد و فقط ثروتمندان کشورهای دیگر قدرت خریدش را دارند؛ اما بچه های این کوهستان برای لذت بردن از آن کافی است کمی دست شان را دراز کنند. 
کوهستانی با شب هایی گرم، جایی که حیواناتی چون ایگوانا دارد که آن هم مثل پاپایا، در کشورهای دیگر مختص ثروتمندان است اما در کوه های اطراف آکوپولکو مثل پرنده و گربه در اطراف خانه ها دیده می شود. جایی که فاصله کمی تا یکی از باشکوه ترین سواحل دنیا دارد؛ مناظر زیبا، مردمانی خونگرم، منابع زیاد و… به نظر می رسد زندگی در چنین جایی در حومه آکوپولکو لذت بخش باشد؛ اما این طور نیست، به خصوص برای دختران. آرایشگاه زنانه بدترین انتخاب برای کسب وکار در این کوهستان است؛ چون دختران تا نوجوانی موهای شان را به جای آرایشگاه در خانه کوتاه می کنند؛
دندان ها را حتی اگر سالم باشند با انواع ترفندها زشت و خراب جلوه می دهند و لباس هایی می پوشند و از اسامی استفاده می کنند که هیچ کس نداند دختر هستند؛ مبادا توسط کارتل های مواد مخدر و فحشا یا آدم ربایان ربوده شوند. با این حال خیال بسیاری از خانواده ها راحت نیست و کنار بسیاری از خانه ها یک دخمه یا سوراخ کوچک داخل زمین یا بین درختان قرار دارد تا به وقت لزوم دختران را مخفی کنند. در پرونده امروز زندگی سلام از آکوپولکو می گوییم؛ شهری که بین مقاصد گردشگری معروف دنیا ناامن ترین شان محسوب می شود و به خصوص مردم رنج زیادی را برای زندگی در حاشیه آن تحمل می کنند.
 

از بندری زیبا تا ترسناک ترین شهر جهان  
ایالت گوئررو مکزیک در نزدیکی ساحل اقیانوس آرام است؛ ایالتی که به خاطر بنادرش از دوران استعمار نقش مهمی در اقتصاد این کشور دارد و شهر گردشگری آکوپولکو را در خود جای داده، کشتی های تفریحی و تجاری از پاناما و آمریکا سمت آکوپولکو می آیند اما آن چه طی چند دهه اخیر باعث شهرت این شهر شده جنگ کارتل های مواد مخدر است. کارتل هایی که برای ترانزیت به بازار بزرگ چند کشور دیگر مواد تولید می کنند و برای همین با خشونت محض در رقابت با هم هستند. حجم خشونت در این شهر چنان بالاست که چند کشور، شهروندان خود را از سفر به آن جا منع کردند و آکوپولکوی زیبا و دوست داشتنی را در ردیف کشورهای در حال جنگ گذاشته اند. شهری که فقط 5 درصد مردم آن در حال کشاورزی هستند. آدم ربایی برای فحشا، تجارت اعضای بدن و باج گیری در آن بیداد می کند. برای همین خیلی از خانواده های متمول در آن محافظ دارند. سال ها قبل دولت مکزیک سعی کرد به خاطر ظرفیت بالایی که این شهر برای جذب گردشگر دارد طرح هایی را اجرا کند که طی آن ها رویکرد مردم دنیا به آکوپولکو عوض شود. اما هرچه سعی کرد به در بسته خورد. در شهری که حتی گردشگران از خطر آدم ربایی در امان نیستند و به ازای هر 100 هزار نفر 104 نفر در سال کشته می شوند هرچه قدر هم شهر زیبا باشد؛ کمتر گردشگری جرئت سفر به آن را دارد. افول شهر از دهه 90 میلادی و با گردش مالی بالای تجارت مواد آغاز شد. زمانی که امپراتوری کارتل های کلمبیایی مثل پابلو اسکوبار در حال افول بود و بازار به سمت مکزیک آمده بود. 
 
  
شبیه شهرهای توی قصه ها
پویانمایی های قدیمی را به خاطر دارید که قصه شان در شهرهایی خوش رنگ، با قلعه های زیبا، میدان های پررفت و آمد که وسطش حوض بود و فروشنده و دوره گرد می گذشت؟ شبیه خیلی از شهرهای ایتالیا که جاده ها در امتداد ساحل قرار دارند و هویت بصری شهر یکنواخت است. مردم در پیاده روها و عرصه های شهر در رفت و آمد هستند و هنوز ماشین ها و تابلوهای نئونی منظر شهری را نبلعیده اند. شهر آکوپولکو تمام این ویژگی ها را کمابیش یک جا دارد.
 
شیرجه در اعماق جرئت
قلعه سن دیه گو در این شهر جزو معروف ترین بناهای تاریخی دنیاست که در قرن هفدهم برای مقابله با دزدان دریایی ساخته شد. از همان قلعه های سنگی که برج و بارو دارد و حتماً روزگاری برجک دیده بانی اش رو به دریا بوده و توپ های جنگی روی ارتفاعش نصب شده بودند تا کشتی دزدان دریایی را قبل از رسیدن به شهر منهدم کند. شهری که می شود با ماشین تا لب صخره ها رفت و درون آب شیرجه زد. منظره ای که توسط جوانان شهر رقم می خورد و گردشگران خارجی را به وجد می آورد. گردشگرانی که اگر اهل ماجراجویی باشند به جای شیرجه های ترسناک، غواصی در صخره های مرجانی را ترجیح می دهند. البته اگر جرئت داشته باشند گذرشان به این شهر بخورد.
 
کلیسایی از دل تاریخ
یکی از نمادهای معماری آکوپولکو کلیسای جامعی است که توسط فدریکو مارسیکال ساخته شده و چند سبک معماری را با هم تلفیق کرده است. کلیسایی با قدمت زیاد که مثل کلیساهای اروپایی مرموز و مثل سازه های آمریکای جنوبی باشکوه و خونگرم است. اما فقط این کلیسا نیست که زیبایی اش را به رخ گردشگران می کشد. میدان مرکزی آکوپولکو در مکزیک نمونه است. مکزیک را با میدان های معروفش که انسان محور هستند می شناسند و این که در چنین کشوری یک میدان خاص تلقی شود، بیانگر بی همتا بودن آن است. میدانی که به زوکالو معروف است، پر از درخت، واکسی، پشمک فروش، بادکنک فروش، شادی، موسیقی و غذای خیابانی و… است؛ اما آکوپولکو تمام این ها هست و فقط این ها نیست به خصوص که طی یک دهه اخیر با یک رمان به دنیا معرفی شد یعنی «دعا برای ربوده شدگان». رمانی که توجه دنیا را به زندگی مردم این شهر جلب کرد.
 

شهری که دخترانش پسر  می شوند
رمان «دعا برای ربوده شدگان» اثر جنیفر کلمنت که در کشورمان توسط نشر «چشمه» و با ترجمه «میچکا سرمدی» منتشر شده، روایتی است تکان دهنده از زندگی مردم فقیر در کوهستان های حومه «آکوپولکو». جنیفر کلمنت از آن نویسنده هایی است که معتقدند می توان با ادبیات دنیا را به جای بهتری تبدیل کرد و رمانش هم در همین مسیر گام برداشته. رمانی که مثل یک پتک حقایقی تلخ را به دیوار ذهن مخاطب می کوبد و از لایه ضخیم ترین احساسات رد می شود. در ادامه با این اثر آشنا خواهیم شد.
 
دختری باهوش با لباس پسرانه
شخصیت اصلی رمان «دعا برای ربوده شدگان» لایدیدی گارسیاست؛ دختری باهوش، بامزه، خوش صحبت و کنجکاو که در روستایی فقیر زندگی می کند. روستای آن ها در کوهستان  حومه آکوپولکو قرار دارد؛ جایی که در گوشه و کنارش مواد مخدر کشت می شود. مردهای روستا برای دسترسی به فرصت های شغلی ترک دیار کردند و بیشتر اهالی فقط زن هستند و بی دفاع. جنیفر کلمنت تلاش کرده ضمن افزودن عناصر دراماتیک و شخصیت پردازی به نحوی که مخاطب را همراه و همدل کند؛ روایتش بدون اغراق واقعیت زندگی مردم آن منطقه را بیان کند. جایی که زیباترین دختران مکزیک دندان ها را با واکس و ماژیک سیاه می کنند؛ موها را کوتاه نگه می دارند؛ حتی اسامی پسرانه دارند تا توسط تبهکارانی که گاه و بیگاه به روستا حمله می کنند ربوده نشوند.

روستایی بدون پزشک و امکانات
روستایی که لایدیدی و مادرش در آن زندگی می کنند هیچ امکاناتی ندارد؛ تنها چیزی که آن ها را به دنیای بیرون وصل می کند برنامه های ماهواره ای است که تفاوت های عجیب دنیای بیرون از کوهستان را به رخ آن ها می کشد. روستا مرکز درمانی ندارد و بچه هایی که بیماری دارند باید ثبت نام کنند تا در سرکشی های گاه و بیگاه کادر درمان ویزیت شوند. پزشکان با اسکورت ارتش به آن منطقه می روند. دولت که بودجه ای سنگین برای سم پاشی مزارع تولید مواد افیونی خرج می کند نظارتی روی روند این موضوع ندارد و برای همین خلبانان هواپیماهای سم پاش برای آن که با مخزن خالی به آشیانه برگردند، سم ها را روی روستاها می ریزند و برای همین جان بچه هایی که مدرسه می روند در خطر جدی است. اما این تمام مشکل آن ها نیست.

دنیایی تازه برای لایدیدی
لایدیدی و دوستانش در عالم کودکی می خواهند روزهای خوبی را در پس اتفاقات زشت تجربه کنند و به آینده خوش بین هستند. لحن کتاب کمدی سیاهی است که موقعیت های متناقضی را ایجاد می کند. اما این دنیای تازه به راحتی رقم نمی خورد. آن هم نه وقتی که کارتل های مواد مخدر به راحتی جنایت می کنند. آن ها زنان و دختران جوان را می دزدند. به خانه های بزرگ می برند واز آنان به عنوان برده استفاده می کنند. حتی گاهی روی آن ها داغ می زنند تا مشخص باشد متعلق به چه کسی هستند. طبیعت زیبای اطراف، هوای خوب و مرطوب هیچ کدام برابر این حجم از تباهی امکان مبارزه ندارد و رویاهای این کودکان یکی پس از دیگری تباه می شود. این رمان هرچند تلخ است اما خواندنش یا گوش سپردن به نسخه صوتی آن می تواند افق دید شما را نسبت به دنیای پیرامون تغییر دهد. داستانی که مضامین انسانی قدرتمندی دارد، احساسات مخاطب را درگیر می کند، گره افکنی موفقی دارد؛ گاهی جنایی و گاهی عاشقانه می شود و توصیف هایش هم شگفت انگیز است. این رمان با بازخورد جهانی موفقش توانست رنج مردم حومه آکوپولکو را به دنیا نشان دهد تا شاید در ادامه روزگار بر آن ها بهتر بگذرد.
 
مکزیک پایتخت وحشت جهان
با اوصافی که شنیدید شاید تصور کنید آکوپولکو خطرناک ترین شهر مکزیک باشد درحالی که این طور نیست و این شهر فقط به خاطر تضاد تلخی که بین زیبا بودن و جرم خیز بودنش هست معروف شده و از طرفی چون جزو مقاصد گردشگری محسوب می شود و قتل و ربودن یک گردشگر خارجی هم بازتاب زیادی دارد نام این شهر در دنیا خیلی پیچیده. اما شهرهای دیگری در این کشور مثل خالاپا و کولیاکان هستند که در مقاطعی ممکن است اوضاع بسیار وخیم تری را تجربه کرده باشند چون کارتل های قدرتمندتری در آن ها فعال بوده و هستند که به معرفی شان می پردازیم.  
  
کارتل خلیج و لوس زتاس
شهر خالاپا یکی از نگون بخت ترین شهرهای دنیاست؛ شهری که در دهه 90 میلادی 30 افسر اخراجی یگان ویژه مکزیک در آن کارتلی به نام گلف (خلیج) را ایجاد کردند؛ با یک شاخه نظامی خشن به نام لوس زتاس. اما حدود 20 سال بعد لوس زتاس از خلیج جدا شد و دنبال دشمنی که بین آن ها برای تصاحب بازار وجود داشت جنگی در گرفت که شهر را ناامن کرد. خشونت هر دو کارتل مهارنشده و عجیب است. آن ها برای ارعاب مردم، پلیس و سیستم قضایی، بدترین جنایت ها را مثل قتل عام، سلاخی و اعدام گروهی مخالفان و حتی خانواده های آن ها مرتکب می شوند. حتی با خشن ترین شکل نیروهای کارتل رقیب را در زندان سربه نیست می کنند و نیروهای خودی را نجات می دهند.
 
  
کارتل سینالوآ
این کارتل در ایالیت سینالوآ و شهر کولیاکان قرار دارد؛ همان کارتلی که ال چاپو یکی از بزرگ ترین قاچاقچی های تمام دوران ها آن را ایجاد کرد و بعدها توسط نزدیکان او اداره شد. کارتل او در بیش از 50 کشور دنیا، به خصوص شهرهای آمریکا نفوذ داشت و با انواع روش ها مثل هوایی، دریایی و… به ترانزیت مواد مشغول است. کارتلی که غیر از مواد در پولشویی، قاچاق اسلحه، قتل، آدم ربایی، رشوه و… هم فعال است و در حال حاضر معروف ترین کارتل دنیا محسوب می شود. شاید خود پابلو اسکوبار قاچاقچی معروف کلمبیایی یا حتی کارتل رقیبش کارتل کالی را بتوان در زمان خودشان بزرگ دانست، اما هر دو با دستگیری نفرات اصلی از هم پاشیدند اما کارتل سینالوآ سازمان دهی عجیبی دارد که حتی با دستگیری ال چاپو هم از قدرتش کاسته نشد. ال چاپو که به آن قد کوتاهش نمی آید جزو بزرگ ترین جنایت کاران تاریخ باشد در سال 1993 دستگیر شد؛ اما سال 2001 به روشی عجیب از زندان فرار کرد. او برای فرار از یک زندان فوق امنیتی نقشه ای سخت و پرهزینه کشید. دوستانش یک و نیم کیلومتر آن طرف زندان زمینی را خریده و مشغول ساخت و ساز شدند؛ درحالی که این ظاهر ماجرا بود و آن ها در حال حفر تونلی بزرگ بودند که 1.5 کیلومتر طول و در تمام مسیر 170 سانتی متر ارتفاع و 80 سانتی متر عرض داشت. تمام این مسیر تهویه و سیستم روشنایی داشت. حتی برخی امکانات رفاهی هم در آن تهیه شده بود. او با استفاده از این تونل و البته کمک برخی عوامل زندان موفق به فرار و اختفا شد تا این که سال 2014 با دستگیری یکی از محافظانش، مخفیگاهش لو رفت و این بار به آمریکا تحویل داده شد. او بعد از دستگیری دوم با شان پن بازیگر معروف آمریکایی یک مصاحبه انجام داد.