برخی برای انتقام بی‌تاب هستند/ ایران وارد جنگ خواهد شد یا نه؟

برخی برای انتقام بی‌تاب هستند/ ایران وارد جنگ خواهد شد یا نه؟

به گزارش آپارات نیوز یدالله کریمی پور با انتشار یادداشتی نوشت: برخی که کم هم نیستند، در خصوص پاسخ نظامی ایران به اسرائیل (اشغالگر ) بی تابند. غیر از هنیه و حسن نصرالله، دهها فرمانده و صدها رزمنده شهید شده اند. ولی انتقامی در کار نیست، چون نمی تواند در کار باشد.

واکنش جمهوری اسلامی، باید حاوی بازدارندگی باشد. به سخن دیگر هم منتهی به جنگ نشود و هم قانع کننده و برابر باشد؛ به علاوه ی دستکم ۱۰٪ خسارت بیشتر به کنشگر (قاعده بازداردگی و واکنش مناسب).

با این کوته نوشت، ذهن خود را گرفتار دغدغه انتقام نکنید. جمهوری اسلامی یک نهضت، جنبش، سازمان و تشکیلات چریکی نیست، کشوری و حکومتی است با دلمشغولی های خود. نمی تواند بی گدار به آب زده، خود را در جنگی نابرابر که نتیجه اش خیلی هم روشن است، درگیر و گرفتار کند. 

شاید بهتر است پرسش بدین گونه باشد که: آیا جمهوری اسلامی بالاخره ناچار به ورود به جنگ‌ اسرائیل خواسته می شود؟

 نتانیاهو و کابینه اش، در ۴۵ روز آتی بر مسائل زیر متمرکز خواهند بود:

۱- تداوم‌ فشار بر حزب الله و وادار کردن این سازمان به عقب نشینی تا پشت رود لیتانی. نتانیاهو تا جایی که ممکن است از نیروی زمینی استفاده نخواهد کرد، ولی بس بعید است که ناگزیر به ورود سربازانش به لبنان‌ نشود. مگر آن که حزب الله عقب نشینی را بپذیرد؛

۲- وارد کردن‌ جمهوری اسلامی به جنگ، با بهره گیری همه جانبه از هر گونه ترفند و دامی. حتی در صورت تداوم‌ صبوری استراتژیک کنونی، احتمال هدفگیری هوایی و پرتابی مستقیم به مراکز حساس کم نخواهد بود؛

۳- کشاندن محدود ایالات متحده به جنگ با فرض وارد شدن جمهوری اسلامی.

با این همه و با فرض بکارگیری دهها سناریو مشابه ترور حسن نصرالله و حتی حمله مستقیم هوایی-پرتابی به خاک ایران، چهار مساله بسیار ساده می تواند بر تصمیمات جمهوری اسلامی موثر قرار گیرد:

الف- ناترازی فاحش توان هوایی و پدافندی ایران-اسراییل(اشغالگر). تصور نمی کنم هیچ نهاد تصمیم سازی باشد که هنوز به فهم این ناترازی دست نیافته باشد؛

ب- چگونگی سرنوشت برخورد و درگیری اسرائیل-حزب الله(لبنان)؛

پ- فرایند و روند نبرد غزه؛

ت- دور بودن جغرافیایی ایران از اسرائیل و همسایه نبودن این دو.

اگر من به تنهایی در شرایط کنونی تصمیم گیر بودم. باز هم‌ بر صبوری استراتژیک پای فشرده و تا سرحد ممکن، هیچ واکنش مستقیمی نشان نمی دادم. زیرا نمی خواهم‌ ملت و کشورم وارد بازی از پیش طراحی شده بی بی- پوتین شوند.

۳۱۱۳۱۱

دکمه بازگشت به بالا