اما نگران نباشید. این جرم در سال 2031 از 20 میلیارد و 600 میلیون کیلومتر به خورشید نزدیکتر نخواهد شد. زمین 150 میلیون کیلومتر با خورشید فاصله دارد، بنابراین به زمین نزدیک نمی شود.
این دنباله دار برای اولین بار در سال 2010 شناسایی شد، اما هابل به تازگی ابعاد واقعی آن را تایید کرده است.
این بزرگترین دنباله دار است که ستاره شناسان تا به حال مشاهده کرده اند.
دیوید جویت، استاد علوم سیاره‌شناسی و ستاره‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس (UCLA) می‌گوید: «ما همیشه گمان می‌کردیم که این دنباله‌دار بزرگ باشد، زیرا از هم فاصله زیادی داشت. “
ناسا در بیانیه ای اعلام کرد که این شی توسط پدرو برناردینلی و گری برنشتاین در عکس های آرشیوی “مطالعه انرژی تاریک” رصدخانه بین آمریکایی سرووس در شیلی کشف شده است.
دنباله دارها مواد یخی هستند که از روزهای اولیه شکل گیری سیاره باقی مانده اند.
ناسا در بیانیه ای اعلام کرد: این اجرام در یک بازی قلاب بین سیارات عظیم بیرونی از منظومه آگوست حذف شده اند.
دنباله دارهایی که به این روش پرتاب می شوند در مکانی به نام ابر آشکار مستقر شده اند، منطقه بزرگی که دنباله دارهای دوردست به دور منظومه شمسی می چرخند.
Man-to-Hui از دانشگاه علم و صنعت ماکائو که دنباله دار را “شگفت انگیز” توصیف کرد، گفت: “ما حدس زدیم که خیلی بزرگ است، اما برای تایید آن به داده های برجسته ای نیاز داشتیم.”
این دنباله‌دار که «برناردینلی-برنشتاین» نام دارد، سه میلیون سال پیش به دور زمین می‌چرخد و در دورترین نقطه‌اش به فاصله نیم سال نوری از خورشید می‌رسد.
این جرم اکنون 3 میلیارد و 200 میلیون کیلومتر از خورشید فاصله دارد و تقریباً به صورت عمودی به سمت سطح منظومه شمسی حرکت می کند.
46