حمایت محیط‌ زیست از طرح انتقال آب خلیج فارس/ ارزیابی اثرات زیست‌محیطی تصویب شده است

به گزارش آپارات نیوز ، طی چند روز گذشته ، فاز اول پروژه انتقال آب خلیج فارس به فلات مرکزی کشور افتتاح شده است. چنین پروژه هایی همیشه مورد انتقاد قرار می گیرند زیرا بسیاری از کارشناسان می گویند راه حلهای ساده تری برای تأمین آب در فلات مرکزی – از جمله بهبود آبیاری در بخش کشاورزی. – وجود دارد.

از طرف دیگر ، بسیاری بر این باورند که انتقال آب مشکلی را حل نمی کند و حتی تأثیرات جبران ناپذیری بر منبع انتقال آب دارد. طی سال گذشته ، در میان توافق سازمان محیط زیست با انتقال آب از دریای خزر ، عباس کشاورز ، معاون وقت وزیر جهاد کشاورزی در جلسه ای گفت که در سالهای 1990 و 1991 دریای خزر می خواهید آب را به دریاچه ارومیه منتقل کنید. در همان زمان ، جلساتی با انجمن علوم آبیاری آمریکا برگزار شد که در آن متخصصان این حوزه گفتند که به مدت 20 سال فهمیدیم که انتقال آب بین مناطق بزرگترین اشتباه است.

ارزیابی اثرات زیست محیطی پروژه انتقال آب خلیج فارس 7 سال پیش تصویب شد

آنچه برخی از دوستداران محیط زیست از انتقال آب در خلیج فارس نگران کرده اند ، تخلیه آب نمک به محیط دریایی ، تخریب دریا برای تشخیص لوله های آب و در نتیجه تهدید اکوسیستم و حیات دریایی است. این نگرانی از آنجا ناشی می شود که آژانس حفاظت از محیط زیست می گوید ارزیابی زیست محیطی پروژه تأیید شده است. حمید جلالوندی – مدیرکل دفتر ارزیابی اثرات زیست محیطی سازمان حفاظت از محیط زیست – در مصاحبه با آپارات نیوز وی گفت: “بررسی تأثیرات زیست محیطی این پروژه در سال 1992 به اتمام رسید و تصویب شد.”

وی خاطرنشان کرد: برای پروژه های انتقال آب ، عواملی در محیط آب و زمین برای ما مهم است که باید در نظر گرفته شود: عبور لوله های آب ، محل ایستگاه های پمپاژ و حفاظت از مناطق حفاظت شده ، از جمله این عوامل این است که ادارات کل محیط زیست در استانها باید نظارت دقیق و کافی بر این موارد داشته باشد.

حمل و نقل آب در خلیج فارس فقط برای نوشیدن نیست

اگرچه وزارت نیرو همیشه بر پروژه های انتقال آب ، تأمین آب آشامیدنی در مناطق خشک کشور تأکید داشته است ، اما انتقال آب در خلیج فارس فقط برای آب آشامیدنی نیست و هدف آن تأسیسات صنعتی است. مصرف. مسعود تجریشی – معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت از محیط زیست در گفت وگو با آپارات نیوز توضیح: سیاست سازمان محیط زیست این است که در صورت انتقال آب از مناطق فقط باید برای آشامیدن استفاده شود اما دولت برخی از پروژه های محدود را برای انتقال آب از خلیج فارس و دریای عمان تعریف کرده است که برای مقاصدی غیر از آب آشامیدنی. و در بخشهایی مانند صنعت و کشاورزی مصرف می شود. هدف همچنین جلوگیری از فشار بیش از حد بر منابع آب زیرزمینی در فلات مرکزی است.

تأکید ما بر حمل و نقل صنایع آب در کنار دریا است

وی ادامه می دهد: “ما تأکید می کنیم که به جای انتقال آب به فلات مرکزی ایران ، باید صنعت آب کشور را در کنار دریا ایجاد کنیم تا آسیب کمتری به محیط زیست وارد کنیم. البته ما از پروژه هایی مانند انتقال آب به خلیج فارس پشتیبانی می کنیم ، زیرا چنین پروژه هایی با همکاری وزارت نیرو ساخته شده است و ما می دانیم که چه مقدار آب باید منتقل شود و تحت چه شرایطی آسیب های زیست محیطی را کاهش دهیم. از طرف دیگر ، می توان از نزدیک بر این پروژه ها نظارت کرد.

ما نمی توانیم در برابر پروژه انتقال آب خلیج فارس مقاومت کنیم

تجریشی در پایان با بیان اینکه هر پروژه ساختمانی اثرات نامطلوب زیست محیطی دارد ، اظهار داشت: گزارش های ارزیابی نشان می دهد که چگونه می توانیم این اثرات را به حداقل برسانیم و فعالیت های خود را مطابق با توانایی های موجود انجام دهیم. به عنوان مثال ما نباید در اصفهان کارخانه تولید فولاد ایجاد می کردیم که مشکل کمبود آب داشته باشد. طی 50 سال گذشته بسیاری از این سیاست ها باید مورد توجه قرار می گرفتند ، اما اکنون وزارت نیرو – به عنوان تأمین کننده آب کشور – می گوید که برای اسکان جمعیت در مقطعی باید آب منتقل شود. به همین دلیل ، ما نمی توانیم اعتراض کنیم ، اما فقط شرایط زیست محیطی این پروژه ها را در نظر می گیریم.

به گزارش آپارات نیوز ، امروزه پروژه های متعدد انتقال آب از دریای خزر و خلیج فارس به رودخانه کارون مجوز دارند. بسیاری از کارشناسان نگران عواقب چنین پروژه هایی هستند و تأکید می کنند که در کشور ما سالانه حداقل 15 میلیارد متر مکعب آب می تواند در بخش کشاورزی صرفه جویی شود. به جای صرف هزینه های کلان برای انتقال آب و آسیب رساندن به محیط زیست ، می توان آبیاری قطره ای را در زمین های کشاورزی اجرا کرد. از طرف دیگر ، متخصصان اقلیم همیشه تأکید می کنند که در آینده آب و هوای ایران خشک تر خواهد بود و میزان بارندگی در منطقه کاهش می یابد ، بنابراین ما باید خود را با این اقلیم خشک سازگار کنیم ، اما در این بین برنامه های مختلف انتقال آب بین غرق ها نشان می دهد که ما فقط سازگار نیستیم برای آب و هوای خشک ما بلکه ما با آن در جنگ بوده ایم و اصرار بر انتقال آب به مناطقی با آب و هوای ذاتی خشک داریم و فشار مداوم ما در سالهای اخیر باعث شکننده شدن این مناطق شده است. با این حال ، نباید فراموش کنیم که اکوسیستم های آبی ما در کشور به دلیل بهره برداری ناپایدار و انواع آلودگی ها بیش از هر زمان دیگری در معرض تهدید قرار دارند و مداخله انسان می تواند تأثیر برگشت ناپذیری بر روی این ذخایر زمین داشته باشد.

انتهای پیام