پزشکانی که درگیر خشونت می شوند
سروش زرینی پزشکی است با تخصص جراحی عمومی اما دلبسته هنر و ادبیات. این روزها هم مشغول اجرای تازه ترین نمایش خویش است؛ «اولانزاپین» که زندگی شخصی یک پزشک را روایت می کند و نشان گر بحران های طبقه متوسط از جمله مساله خشونت است.
این پزشک کارگردان در گفتگو با آپارات نیوز توضیحاتی درباره این اثر نمایشی ارایه کرد و از خشونتی که در میان افراد طبقه متوسط جامعه رواج دارد سخن گفت.
زرینی که نمایشنامه هایش را با بهره گیری از تجربه زیسته خود و افرادی که آنان را می شناسد اجرا می کند گفت: کارکترهای اصلی این نمایش و نمایش بعدی ام هر دو پزشک و بیمار هستند و گویی این اتفاق به طور ناخودآگاه افتاده است. در این نمایش نظاره گر زندگی خصوصی پزشکی هستیم که روانپزشک است و همسرش بیمار اوست.
او ادامه داد: عموما در آثار هنری به جامعه پزشکی کمتر پرداخته شده و شاید در نگاه عموم جامعه یک پزشک قداست داشته باشد ولی مسایلی را که به عنوان یک انسان با آن سر و کار دارد کمتر دیده می شود اما در این نمایش وارد زندگی شخصی یک پزشک می شویم و این بهانه ای است برای پرداختن به وضعیت طبقه متوسط که این روزها دچار بحران های دوگانه و حتی چندگانه ای است.
این کارگردان که نمایش «اولانزاپین» را به مدت ۹ ماه با گروه خود تمرین کرده است ادامه داد: در این نمایش به مفاهیمی مانند رابطه رفتن جنسیت و … می پردازیم و البته کانسپت کلی این واژگان را مد نظر داریم. اساس این کار واژه است و بازی هایی که در آن انجام می شود از نظر مفهومی و فرمی روی واژه ها می چرخد.
زرینی با اشاره به پرداخت این نمایش به بحران های طبقه متوسط افزود: تلاش کردم به بحران هایی که اطرافیانم با آن سر و کله می زنند و ما به عنوان افراد طبقه متوسط ناآگاهانه در آن غوطه ور می شویم کمی جدی تر نگاه کنم. مساله من در این نمایش سیکل عدم قطعیتی است که بین افراد طبقه متوسط وجود دارد؛ اینکه نمی دانیم چه چیزی درست و چه چیزی نادرست است چه چیزی راست و چه چیزی دروغ است و … مجموعه اینها سبب شد که این نمایشنامه را بنویسم.
او درباره انتخاب عنوان نمایشنامه نیز توضیح داد: «اولانزاپین» یکی از داروهای اعصاب و روان است که عوارض متناقضی ایجاد می کند و خودش تمایل به خودکشی را افزایش می دهد. تناقض این دارو در این است که هم درمان بخش است و هم خود ایجاد بیماری می کند مانند دنیای پیرامون مان که دچار عدم قطعیت است.
زرینی در پاسخ به اینکه چرا در تئاتر کمتر به مسائل طبقه متوسط جامعه پرداخته می شود توضیح داد: شخصا فکر می کنم باید درباره چیزی صحبت کنم که آن را می شناسم. خیلی با طبقات اجتماعی دیگر آشنایی ندارم که بتوانم درباره آنها بنویسم. شاید ایده این کار از یک دوره سایکودرام شکل گرفت جلسات روان درمانی گروهی بود که در آن افرادی از رشته های مختلف مانند پزشک مهندس و … حضور داشتند. اتفاقاتی که در آن دوره رخ می داد سبب شد که این نمایشنامه را بنویسم.
او در توضیح بیشتر این موضوع افزود: در این دوره متوجه شدم که بسیاری از ما فکر می کنیم بیش از دیگران می فهمیم و به واسطه آن می توانیم خشونت خود را بر دیگری خالی کنیم. به همین دلیل در طبقه متوسط خشونت زیادی می بینیم که از جنس خشونت فیزیکی نیست بلکه کلامی است. به طوری که عموما در جمع های طبقه متوسط افرد تا بن دندان مسلح هستند که با دیگری تقابل کنند و عقیده خود را به کرسی بنشانند. در رشته پزشکی هم هر پزشکی به احتمال قوی خشونت فیزیکی را محکوم می کند ولی ممکن است خودش مرتکب خشونت کلامی شود. همه اینها انگیزه ای شد برای نوشتن و اجرای این نمایشنامه.
این کارگردان با اشاره به روند نگارش و اجرای این اثر نمایشی ادامه داد: موضوعات بسیار مختلفی طی نوشتن این نمایشنامه مطرح شد و در نهایت آمیزه ای از بی هویتی پوچی و خشونت این متن را شکل داد.
زرینی که پس از این نمایش بنا دارد از اوایل فروردین سال آینده دیگر نمایشنامه خود را روی صحنه ببرد درباره کار تازه خود گفت: نمایش بعدی ام با نام «کاما» درباره یک پرفسور فلسفه است که آخرین روزهای زندگی خود را سپری می کند و به مفهوم جدیدی از فلسفه می رسد. البته متن این نمایش برگرفته از نمایشنامه «wit» نوشته مارگارت ادسن است که برنده جایزه پولیتزر شده و چندین ترجمه از آن در ایران وجود دارد ولی ترجمه های چندان مناسبی نبودند و خود دوباره آن را ترجمه کردم بازنویسی و دراتورژی کردم. عنوان نمایش را هم تغییر دادم چون متن را متناسب با شرایط پزشکی خودمان بازنویسی کرده ام. قرار است این نمایشنامه از اوایل فروردین سال آینده روی صحنه برود.
او در پایان با اشاره به علاقه مندی اش به ادبیات و هنر خاطرنشان کرد: تخصص من جراحی عمومی است و بورد تخصصی هم دارم. روانپزشکی یکی از علاقه های من است ولی دوستدار هنر و ادبیات هستم و در کنار اجرای تئاتر گاهی فیلم هم می سازم و گاهی هم داستان می نویسم.
به گزارش آپارات نیوز نمایش «اولانزاپین» با نویسندگی طراحی و کارگردانی سروش زرینی و بازی محمود باقری قدسی شریعتی روی صحنه می رود.
در خلاصه داستان این نمایش آمده:
«اولانزاپین» عکسی است از عصر داروهای اعصاب و روان عصر میزهای خالی عصر حیوان های اهلی عقیم عصر عکس های بدون صاحب عصر چمدان های بی سرانجام عصر سفرهای تنهایی عصر کودکان هرگز زاده نشده عصر واقعی بی واقعی عصر ارزش بی ارزش عصر پرواز بی پرواز.
این اثر نمایشی هر شب ساعت ۲۱ و پانزده و به مدت یک ساعت در پردیس تئاتر و موسیقی باغ کتاب اجرا دارد.
انتهای پیام