جنگل­ زدایی و انقراض جانوران، شیوع بیماری­‌های انسانی را افزایش می­ دهد

همانطور که انسانها تنوع زیستی را با کاهش جنگلها و ایجاد زیرساختهای بیشتر کاهش می دهند ، خطر همه گیری بیماریهایی مانند COVID-19 را افزایش می دهد. بسیاری از بوم شناسان مدتهاست حدس می زنند که چنین ارتباطی وجود دارد. مطالعات اخیر نشان می دهد که برخی از گونه های در معرض خطر بیشتر زنده می مانند (به عنوان مثال موش و خفاش) که حاوی عوامل بیماری زای بالقوه خطرناک هستند که می توانند به انسان منتقل شوند. تجزیه و تحلیل جوامع بیولوژیکی متعدد در شش قاره مختلف زمین به طور فزاینده ای شواهدی را ارائه کرده است که از دست دادن تنوع زیستی به شدت با وقوع بیماری ها مرتبط است. بوم شناسان ده ها سال در مورد چنین ارتباطی هشدار داده اند ، اما متأسفانه ، تا زمانی که جهان درگیر همه گیری COVID-19 و دوره کروناسی نبود ، این هشدار و ارتباط بین تغییر کاربری زمین (به عنوان مثال جنگل زدایی) و حیوانات چنین نبود. با ظهور و گسترش بیماریها توجه کافی را دریافت کنید.

در این مقاله توسط صبا طبرسی (دانشجوی واحد علوم و تحقیقات حفاظت از گیاهان) ، زهرا شیخ رضایی (پزشک و عضو گروه بهداشت و طبیعت ، موسسه بومزیستا ، کانادا) و علیرضا گلنراقی (عضو گروه حفاظت از گیاهان ، محقق) ، دانشگاه بریتیش کلمبیا و “دوران کرونزی و ظهور مشکلاتی که هیچکس قبلاً فکر نمی کرد وسعت و جدیت آنهاست ، مردم را مجبور کرد که وجود چنین رابطه ای را جدی گرفته و به آن بپردازند.” سازمان ملل متحد می خواهد دولت های مختلف در سراسر جهان را متعهد به حفظ بیشتر تنوع زیستی در آینده کند.

در همین راستا ، چندین محقق بیولوژیکی ، از جمله ویروس شناسان و بوم شناسان ، اخیراً مقاله ای را منتشر کرده اند و تأکید کرده اند که دولت ها می توانند از جنگل زدایی و تجارت حیات وحش (از جمله تجارت) و مصرف آن جلوگیری کرده و احتمال همه گیری در آینده را کاهش دهند. جالب است بدانید که بیشتر این حیات وحش نادر است و می تواند بسیاری از عوامل بیماری زای خطرناک را در خود جای دهد. در حال حاضر ، بیشتر تلاش ها برای جلوگیری از شیوع بیماری های جدید بر توسعه واکسن ، تشخیص و کنترل زودهنگام متمرکز است ، اما مانند درمان علائم بدون پرداختن به علت بیماری است. با روشن شدن رابطه بین تنوع زیستی و بروز بیماری ها ، محققان به دنبال راه هایی برای تغییر رفتار انسان هستند که می تواند مستقیماً به تنوع زیستی کمک کرده و خطرات سلامتی انسان را کاهش دهد.

(پنگوئن ها یکی از مهمترین حیوانات قاچاق در جهان هستند و با ترازوی خود معامله می شوند.)

خطر همه گیری در حال افزایش است!

تحقیقات قبلی نشان داده بود که شیوع بیماری هایی مانند سندرم تنفسی حاد (SARS) و آنفولانزای پرندگان در انسان در چند دهه گذشته افزایش یافته است. این پدیده به احتمال زیاد نتیجه مستقیم ارتباط فزاینده بین انسان ، حیات وحش و دام است ، زیرا مردم در حال مهاجرت و زندگی در مناطق توسعه نیافته هستند. واضح است که تعامل انسان با حیوانات بیشتر در مرز گسترش سکونت انسان به محیط طبیعی بکر (جنگل ها) صورت می گیرد. به عنوان مثال ، مطالعه اخیر نشان داد که جنگل زدایی و تکه تکه شدن زیستگاه ها در اوگاندا یکی از متنوع ترین و پرجمعیت ترین گروه پستانداران است که مستقیماً با نخستی ها (نخستیسان یا نخستی های بیش از 300 گونه) برخورد می کند. ما می توانیم به میمونها ، لمورها و انسانها اشاره کنیم) و این باعث افزایش جمعیت شد زیرا اولین انسانها خود را در معرض غارت محصولات کشاورزی و ترک جنگل قرار دادند و مردم نیز برای جمع آوری چوب وارد جنگل می شوند.

یکی از مهمترین س questionsالات در دهه گذشته این بوده است که آیا کاهش تنوع زیستی (که ناگزیر با گسترش انسان در مرزهای روستایی و طبیعی (جنگل ها) ارتباط دارد) دامنه عوامل بیماری زایی را که از حیوان به انسان منتقل می شوند ، افزایش داده است؟ نتایج تحقیقات نشان می دهد که در بسیاری از موارد پاسخ مثبت است ، زیرا از دست دادن تنوع زیستی (به دلیل جنگل زدایی و تغییر در استفاده از محیط طبیعی و شهری) معمولاً منجر به جایگزینی چند گونه به جای اکثریت گونه ها در محیط طبیعی می شود. . ، و این گونه های جایگزین می توانند عوامل بیماری زایی را که به انسان منتقل می شوند نشان دهند.

مطالعات نشان داده است که در این وضعیت جمعیت برخی از پستانداران مانند خفاش ها ، جوندگان و نخستی های مختلف افزایش می یابد. محققان نشان داده اند که این الگو با الگوی شیوع ابولا در آفریقا مطابقت دارد. بدیهی است ، تلاش برای حفظ جنگل ها و تنوع زیستی تنها در صورتی م beثر خواهد بود که بتوانند ریشه های فرهنگی و اقتصادی چنین رفتاری را برطرف کرده و از بین ببرند. به عبارت دیگر ، آنها تا زمانی که مردم فقیر روستایی چاره ای جز نابودی جنگل ها و شکار برای تامین مخارج خود و خانواده خود نداشته باشند ، دست از این رفتار مخرب بر نمی دارند. تنها راه دستیابی به موفقیت توجه به توسعه پایدار و عوامل آن است. با این حال ، بسیار واضح است که اگر به این سطح از جنگل زدایی ، معدنکاری و توسعه نامنظم ادامه دهیم ، باید منتظر شیوع بیشتری باشیم.

هماهنگی تلاشها

مطالعات نشان می دهد که دانشمندان و سیاستگذاران باید به مناطق روستایی به طور جامع تری با محیط طبیعی و جنگلی بپردازند و در عین حال به مسائل بهداشت عمومی ، محیط زیست و توسعه پایدار بپردازند. به دنبال همه گیری COVID-19 ، بسیاری از دانشمندان و محیط بانان بر مبارزه با تجارت حیات وحش تمرکز کرده اند. یک صنعت به ارزش حدود 20 میلیارد دلار سالانه در چین ، جایی که اولین عفونت ویروس کرونا در آن ظاهر شد. پس از شروع همه گیری ، تجارت چین به طور موقت متوقف شد ، اما این صنعت تنها بخشی از یک راز بزرگ است که شامل شکار ، دامداری ، تغییر کاربری طبیعی زمین و محیط زیست است.

بازارهای طبیعی برای بسیاری از مردم امرار معاش می کند. علاوه بر این ، این بازارها می توانند به عنوان نقاط مهمی برای انتقال عوامل بیماری زا عمل کنند.

بوم شناسان باید با محققان بیماری های عفونی ، کارکنان بهداشت عمومی و پزشکان همکاری کنند تا تغییرات محیطی را تشخیص داده و احتمال انتقال عوامل بیماری زا از حیوانات (به ویژه حیات وحش) به انسان را ارزیابی کرده و در نتیجه فعالیت های پرخطر را کاهش دهند. محققان معتقدند که دولت ها می توانند با سرمایه گذاری در جلوگیری از جنگل زدایی و قاچاق بازی و همچنین نظارت و جلوگیری از آن ، شیوع ویروس های جدید بازی به انسان را کنترل کنند. هزینه این اقدامات سالانه 22 تا 33 میلیارد دلار برآورد شده است. این شامل 19.4 میلیارد دلار برای پایان تجارت حیات وحش چین و 9.6 میلیارد دلار برای جلوگیری از جنگل زدایی در مناطق گرمسیری است. این بسیار کمتر از 5.6 میلیارد دلار برآورد شده برای همه گیری COVID-19 است.

نتیجه نهایی این است که تلاشهای دولت و سازمانهای بین المللی باید بر سلامت عمومی ، سلامت حیوانات ، محیط زیست و توسعه پایدار متمرکز شود. آخرین شیوع ابولا در جمهوری دموکراتیک کنگو ، که در سال 2018 شروع شد و در اواسط سال 2020 پایان یافت ، نه تنها علت ماهیت و علت بیماری ، بلکه عوامل مهم دیگری مانند جنگل زدایی ، استخراج معادن ، مسائل سیاسی نیز بود. بی ثباتی و در نتیجه مهاجرت افراد نقش مهمی در شیوع این بیماری ایفا کرد. بنابراین ، هدف اصلی باید تمرکز بر منابعی باشد که می توانند به احتمال زیاد بیماری ها را ایجاد کنند. در این مناطق ، تعامل انسان با حیوانات (وحشی و اهلی) باید به طور موثر مدیریت شود. با همکاری مناسب بین بخشها و سازمانهای مرتبط با سلامت انسان ، سلامت حیوانات و محیط زیست ، می توانیم مکانیسمهای موثری برای هشدار زودهنگام در مورد شیوع ایجاد کنیم.

منبع:

مالاپاتی دانشمندان خواستار تحقیقات همه گیر هستند تا بر تجارت حیات وحش تمرکز کنند. طبیعت ، 2020

نظری و همکاران مرد در دوره تاج گل (1): واکسیناسیون کرونا در جهان چقدر طول می کشد؟ خبرگزاری دانشجویان ایران. 2021

تولفسون. چرا جنگل زدایی و انقراض احتمال همه گیری را بیشتر می کند. طبیعت ، 2020

انتهای پیام