دیوید هرست: غزه پایان نتانیاهو خواهد بود

به گزارش آپارات نیوز رسانه انگلیسی در مقاله ای با مقایسه جنایات رژیم صهیونیستی با اشتباهات راهبردی ایالات متحده در جنگ ویتنام گزارش داد که این جنگ نه تنها به شکست رژیم اشغالگر بلکه به پایان حیات سیاسی نخست وزیر آن منجر خواهد شد.

«دیوید هرست» تحلیلگر برجسته «میدل ایست آی» می نویسد: «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در عربستان سعودی گفت که «مداخله گرایی لیبرال» یک فاجعه بوده است. او گفت که نمی توان کشورها را شکست و دوباره ساخت؛ و روسیه پساشوروی افغانستان عراق لیبی و یمن هر یک شاهدی بر این حقیقت اند. ترامپ بمباران یمن را متوقف کرد و دهه ها تحریم علیه سوریه را لغو کرد؛ اقدامی که در عمل ۲ مسیر اصلی رژیم صهیونیستی برای سلطه منطقه ای را مسدود کرد: یکی تجزیه سوریه و دیگری آغاز جنگ با ایران.

با این حال به گزارش رسانه انگلیسی ایران بارها با همین سناریو روبه رو شده و تجربه نشان داده آنچه رئیس جمهور آمریکا وعده می دهد با آنچه اجرا می کند تفاوت بسیار دارد.

از جمله کسانی که از اعلام ناگهانی ترامپ درباره لغو تحریم های سوریه غافلگیر شدند مقامات خود او در وزارت خزانه داری آمریکا بودند. ظاهراً متوقف کردن این ساختار پیچیده تحریم ها علیه سوریه که از سال ۱۹۷۹ آغاز شده کار ساده ای نیست و نه سریع انجام می شود و نه جامع.

از جمله این موانع «قانون حفاظت غیرنظامیان سوریه» است که برای لغو آن نیاز به رأی کنگره است؛ گرچه ترامپ می تواند بخشی از آن را به بهانه امنیت ملی تعلیق کند. خود تحریم ها هم ترکیبی از دستورات اجرایی و مصوبات قانونی هستند که لغوشان ممکن است ماه ها زمان ببرد. علاوه بر این همچنان احتمال بازگشت به سیاست قبلی نیز وجود دارد.

عدم تمایل تل آویو به پایان جنگ و آزادی اسرا

در سفر ترامپ به منطقه در حالی که این نمایش پرزرق وبرق ثروت در ریاض و دوحه جریان داشت رژیم صهیونیستی سالگرد «نکبت» در سال ۱۹۴۸ را با کشتار هرچه بیشتر فلسطینیان در غزه گرامی می داشت.

چهارشنبه هفته گذشته یکی از خونین ترین روزها در غزه از زمان لغو یکجانبه آتش بس از سوی رژیم صهیونیستی بود. نزدیک به ۱۰۰ نفر کشته شدند. بمب های سنگرشکن در نزدیکی بیمارستان اروپایی در خان یونس فرود آمدند؛ حمله ای که هدف آن «محمد سنوار» رهبر عملیاتی حماس در غزه بود اگرچه خبر شهادت او هنوز تأیید نشده است.

هرست با استناد به منبع خود می گوید: «درست پیش از آنکه اسرائیل حملاتش را در ۱۸ مارس از سر بگیرد رهبری سیاسی حماس در خارج با پیشنهادی از سوی آمریکایی ها موافقت کرده بود که بر اساس آن در ازای آزادی گروگان های بیشتر آتش بس تمدید می شد – اگرچه تضمینی برای پایان کامل جنگ وجود نداشت… اگر واقعاً سنوار کشته شده باشد مدتی زمان می برد تا ساختار فرماندهی امنی در داخل حماس با یکی از چند گزینه احتمالی برای جایگزینی او بازسازی شود.»

بر اساس این گزارش ترور احتمالی سنوار این حقیقت را نشان می دهد که «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی هیچ قصدی برای بازگرداندن اسرای باقی مانده به خانه هایشان ندارد؛ چراکه توافق اسرا نیاز به یک ساختار فرماندهی فعال در میان نیروهای حماس دارد.

ماموریت نتانیاهو در غزه – یعنی بمباران و گرسنگی دادن به ۲.۱ میلیون فلسطینی تا آن ها را از این منطقه بیرون براند – آن قدر آشکار و عیان شده که حتی جامعه جهانی با وجود تمام انفعال و انکارهایش دیگر نمی تواند آن را نادیده بگیرد.

«تام فلچر» معاون دبیرکل سازمان ملل در امور بشردوستانه در نشست شورای امنیت گفت: «برای قربانیان و آن هایی که صدایشان خاموش شده دیگر چه شواهدی لازم دارید؟ آیا اکنون اقدام قاطع انجام خواهید داد تا از وقوع نسل کشی جلوگیری کنید و به قوانین بین المللی بشردوستانه احترام گذاشته شود؟»

«امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه سیاست رژیم صهیونیستی در غزه را «شرم آور» توصیف کرد. «پدرو سانچز» نخست وزیر اسپانیا نیز در سخنرانی اش در پارلمان این رژیم را «دولت نسل کش» خواند و تأکید کرد که مادرید با چنین دولتی «مبادلات اقتصادی ندارد.»

خیانت بزرگ اعراب

با این حال هیچ کلمه ای از محکومیت علنی جنایات رژیم صهیونیستی در غزه از زبان «محمد بن سلمان» ولیعهد عربستان سعودی «محمد بن زاید» رئیس امارات یا «تمیم بن حمد آل ثانی» امیر قطر شنیده نشد. به گزارش هرست این نمایش در خلیج فارس خیانتی عظیم به فلسطینی ها بود؛ اما همان گونه که خود آن ها به خوبی می دانند حاکمان عرب سابقه ای طولانی در ترک آنان دارند.

در گذشته معمولاً چند ماه یا چند سال پس از شکست نظامی طول می کشید تا چنین پشت کردن و خیانتی صورت پذیرد. برای مثال بعد از جنگ ۱۹۶۷ مدتی طول کشید تا رهبران عرب درباره راه حل صلح آمیز برای کرانه باختری و غزه صحبت کنند. اما امروز آن ها قهرمانان واقعی جهان عرب را درست در زمانی ترک می کنند که دارند از گرسنگی و بمباران کشته می شوند.

هرست با اذعان به آسیب دیدن بخشی از توانایی های حماس و حزب الله تصریح می کند که این جنبش های مقاومت متحمل ضربات مرگباری نشده اند. حماس همچنان در میدان نبرد فعال است چنان که تلفات ارتش رژیم صهیونیستی در غزه که کمتر در رسانه ها گزارش می شود نشان می دهد. علاوه بر این روح مقاومت در غزه هنوز شکست نخورده است.

تاریخ تکرار می شود

این تحلیلگر با مقایسه جنگ غزه و جنگ ویتنام می نویسد: «قدرت نظامی ای که اسرائیل امروز در غزه به کار گرفته به مراتب از آنچه «جان اف. کندی» «لیندون جانسون» و «ریچارد نیکسون» استفاده کردند بیشتر است. آمریکا در ویتنام حدود ۱۵ تُن مواد منفجره در هر کیلومتر مربع ریخته بود اما اسرائیل در غزه تاکنون ۲۷۵ تُن در هر کیلومتر مربع ریخته است؛ رقمی ۱۸ برابر بیشتر.»

هرست باور دارد رژیم صهیونیستی در غزه همان اشتباهی را تکرار می کند که آمریکا در ویتنام مرتکب شد. به گزارش میدل ایست آی همانگونه که عملیات نظامی آمریکا علیه ویتنام بی فایده بود تلاش های رژیم صهیونیستی برای نابودی حماس نیز بی فایده خواهد بود. او اشاره می کند که ایالات متحده نیز در جنگ ویتنام تفاوتی میان نظامیان و غیرنظامیان قائل نبود و به سربازان دستور داده بود تا هر کس را دیدند بکشند.

از سوی دیگر ۲ شباهت دیگر بین جنگ امروز در غزه و جنگ ویتنام در سال ۱۹۶۸ وجود دارد: نخست اعتراضات و سرکوب شدید آن در دانشگاه های آمریکا و دیگری میزان «انسان زدایی» از دشمن توسط ارتش های آمریکا و رژیم صهیونیستی پیش از ارتکاب جنایت.

پس از قتل عام «مای لای» در سال ۱۹۶۸ که طی آن حدود ۵۰۰ غیرنظامی بی دفاع طی چند ساعت کشته شدند «ویلیام وست مورلند» ژنرال آمریکایی گفت که برای ویتنامی ها «زندگی بی ارزش است.» او گفت: «مردم شرق دور به اندازه مردم غرب برای جان انسان ارزش قائل نیستند.» رهبران رژیم صهیونیستی اما بسیار فراتر از وست مورلند رفته اند و فلسطینی ها «حیوان» توصیف می کنند!

نویسنده مقاله در ادامه با اشاره به تکرار تاریخ می نویسد: «همان گونه که جنگ ویتنام به دوران ریاست جمهوری جانسون و نیکسون پایان داد جنگ غزه نیز به دوران نتانیاهو و جانشین احتمالی اش یعنی «نفتالی بنت» پایان خواهد داد. به گفته منابعی در بریتانیا که به طور منظم با نتانیاهو در ارتباط هستند وضعیت سلامتی او به دلیل ابتلا به سرطان وخیم است.»

به گفته هرست ۲ عامل به جنگ ویتنام و بیش از یک قرن مبارزه مردم آن کشور برای رهایی از سلطه استعمارگران پایان داد: اول اراده راسخ ویتنامی ها و دوم افکار عمومی در ایالات متحده.

هرست تأکید می کند که همین ۲ عامل نیز در نهایت مردم فلسطین را به سوی کشور مستقل خودشان هدایت خواهد کرد: اراده آنان برای ماندن و جان دادن در سرزمین خود و افکار عمومی در غرب که به سرعت در حال تغییر جهت علیه رژیم صهیونیستی است.

او می نویسد: «این تغییرات را با دقت دنبال کنید. این تغییر در افکار عمومی اکنون به راست سیاسی هم رسوخ کرده و در جناح چپ به خوبی تثبیت شده است. دیگر نمی توان انتقادات مشروع از نسل کشی را با برچسب یهودستیزی خاموش کرد. این ترفند دیگر اثر ندارد. این جنگ هم در فلسطین در حال وقوع است و هم در دل ها و ذهن های مردم غرب – جایی که پروژه صهیونیسم از آن زاده شد و به شدت به آن وابسته است.»

این تحلیلگر در انتها می نویسد همانطور که ایالات متحده در ویتنام در نبردهای زیادی پیروز شد اما جنگ را باخت رژیم صهیونیستی نیز شاید در هر نبردی در غزه پیروزی تاکتیکی به دست آورد اما جنگ را خواهد باخت.

انتهای پیام