قوی‌ترین قرص شل‌کننده عضلات چیست؟

گرفتگی عضلات از دردهای شایعی است که در اثر انقباض عضلات و ماهیچه ها به صورت غیر ارادی رخ می دهد و گاهی با درد بسیاری همراه است. علاوه بر فیزیوتراپی کمر، گردن و… که به صورت تخصصی تلاش می‌کنند تا با استفاده از روش‌های مختلف گرفتگی عضلات در اندام‌های بدن شما را رفع کنند؛ یکی از روش های رایج رهایی از درد گرفتگی و اسپاسم عضلات، استفاده از قرص شل کننده عضلات است. اگر گرفتگی عضلات، امانتان بریده است و این سوال برایتان پیش آمده که قرص برای گرفتگی عضلات چه بخوریم ، پیشنهاد می کنیم تا انتها همراه ما باشید.

کدام عضلات دچار گرفتگی می شوند؟

گرفتگی عضلات معمولا در اثر حرکت ناگهانی رخ می دهد. البته دلایل دیگری هم می تواند منجر به گرفتگی عضلانی شود که از جمله آن ها می توان به افزایش سن، چاقی، دیابت و خستگی عضله ها اشاره کرد. همچنین این اتفاق عموما برای ورزشکاران پس از تمرین پیش می‌آید که دلیل عمده آن هم عدم توجه ورزشکاران به اهمیت گرم کردن بدن قبل از ورزش و یا سرد کردن پس از آن است.

همچنین پیش از اینکه به دنبال رفع گرفتگی عضلات باشید، مهم است که علت این اتفاق را بیابید. در خیلی از موارد باید به دنبال پاسخ این سوال باشید که کمبود کدام ویتامین در بدن شما موجب گرفتگی عضلاتتان شده است؟ برای یافتن جواب بهتر است که به پزشک مراجعه نموده و آزمایش‌های لازم را انجام دهید.  این اتفاق بیشتر در عضلات گردن، شانه، کمر و پا، شایع است. درد عضلانی به دو شکل مختلف نمایان می شود، شامل:

اسپاسم : به گرفتگی ناگهانی عضلات و ماهیچه ها، اسپاسم گفته می شود.

اسپاستیسیته : به گرفتگی دائمی عضلات که سفتی و خشکی عضله را در پی دارد، اسپاستیسیته می گویند.

داروهای ضد اسپاسم؛ قویترین قرص شل کننده عضلات گردن و بدن

اسپاسم عضلانی دردناک است و باعث محدودیت حرکتی می‌شود. برای رفع گرفتگی عضلات پزشکان داروهای مختلفی را تجویز می‌کنند. این داروها تنها زمانی تجویز خواهند شد که گرفتگی حاد عضلانی برای بیمار تشخیص داده شوند. این داروها عبارتند از:

۱. قویترین قرص شل کننده عضلات گردن، کاریزوپرودول

کاریزوپرودول (Carisoprodol) نوعی شل کننده عضلانی با اثر مرکزی است. اثر مرکزی این نوع شل کننده‌ها به معنی جلوگیری از ارسال سیگنال‌های درد توسط اعصاب به مغز و اثرات آرام بخشی است. داروی کاریزوپرودول برای بزرگسالان و نوجوانان ۱۶ سال یا بالاتر تجویز می‌شود. Carisoprodol به شکل قرص در دوزهای ۲۵۰ تا ۳۵۰ میلی‌گرمی موجود است. معمولا این دارو سه مرتبه در روز و قبل از خواب باید مصرف شود.

۲. قرص کلرزوکسازون برای رفع اسپاسم‌های عضلانی

کلرزوکسازون نوعی شل کننده عضلات اسکلتی است که برای درمان فشارهای حاد عضلانی از جمله در ناحیه کمر و گردن مفید است. این دارو به شکل قرص با دوز ۵۰۰ میلی‌گرمی برای بزرگسالان قابل دسترس است. یکی از عوارض جانبی مرتبط با کلرزوکسازون ادرار قرمز یا بنفش است. تغییر رنگ ادرار به دلیل متابولیزه شدن دارو در بدن است که هیچ ضرری ندارد. جالب است که بدانید کلاک پالس موجود در تکنولوژی UIC با ایجاد پالس‎‌های الکتریکی ظریف باعث رفع اسپاسم‌های عضلانی می‌شود. به همین دلیل خرید زانوبند زاپیامکس و کمربند پلاتینر به بیمارانی که دچار اسپاسم‌های مکرر هستند پیشنهاد می‌شود.

۳. کپسول یا قرص سیکلوبنزاپرین؛ نوعی دیگر از ضد اسپاسم‌ها

سیکلوبنزاپرین یکی دیگر از شل کننده‌های عضلات اسکلتی است که به صورت قرص یا کپسول تولید می‌شود. قرص سیکلوبنزاپرین برای افرادی که بیماری‌های قلبی مانند نارسایی قلبی یا آریتمی قلب دارند قابل استفاده نیست.

۴. قرص متاکسالون برای رفع گرفتگی‌های عضلانی

متاکسالون یک شل کننده عضلانی با اثر مرکزی است که معمولا به شکل قرص ۸۰۰ میلی‌گرم سه تا چهار بار در روز تجویز می‌شود. اثرات جانبی این دارو شامل خواب‌آلودگی، تحریک‌پذیری و ناراحتی معده یا روده است.

۵. قرص متوکاربامول برای درمان گرفتگی گردن

مانند سایر داروهای این بخش متوکاربامول یک شل کننده عضلات اسکلتی مرکزی است. معمولا متوکاربامول در دوزهای ۵۰۰ یا ۷۵۰ میلی‌گرمی سه مرتبه در روز تجویز می‌شوند. این نوع شل کننده‌ها عوارض جانبی بالقوه‌ای دارند، به همین دلیل باید طبق دستور پزشک مصرف شوند.

۶. قرص اورفنادرین مناسب برای اسپاسم گردن و کمر

قرص اورفنادرین نوعی شل کننده عضلانی است و نوعی آنتی بیوتیک به نام آنتی کولینرژیک دارد. این آنتی بیوتیک انتقال‌دهنده عصبی استیل کولین را مسدود می‌کند. به دلیل خواص آنتی کولینرژیک، اورفنادرین اغلب برای کنترل لرزش ناشی از بیماری پارکینسون استفاده می‌شود. دوز معمولی اورفنادرین ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلی‌گرم است که دو یا سه بار در روز باید مصرف شود.

داروهای ضد اسپاستیسیتی؛ قویترین آمپول شل کننده عضلات و داروهای خوارکی

اگر اسپاسم عضلانی به دلیل نوعی بیماری عصبی مانند آسیب نخاعی باشد، احتمالا پزشک برای بیمار داروی ضد اسپاستیسیتی تجویز می‌کند. به طور معمول از این داروها برای درمان اسپاسم‌های عضلانی استفاده نمی‌شود. در ادامه با تعدادی از داروهای ضد اسپاستیسیتی آشنا خواهیم شد.

۷. باکلوفن، قویترین قرص شل کننده عضلات گردن

باکلوفن برای بیماری‌های عصبی مزمن که باعث اسپاسم می‌شوند، مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS) یا آسیب‌های نخاعی استفاده می‌شود. توجه داشته باشید که داروهای ضد اسپاسمی برای اسپاسم عضلانی حاد مناسب‌تر هستند.

۸. تیزانیدین نمونه‌ای رایج از قرص‌های شل کننده عضلات گردن و بدن

اغلب از تیزانیدین برای درمان اسپاسم عضلانی ناشی از مولتیپل اسکلروزیس استفاده می‌شود. بیماری MS نوعی بیماری خود ایمنی است که در آن سلول‌های ایمنی بدن به غلاف‌های چربی و عایق میلین که بخشی از سلول‌های عصبی را در بر می‌گیرد حمله می‌کنند.

انواع گرفتگی عضلات

گرفتگی عضلانی عارضه ای است که طی آن ماهیچه ها به طور غیر ارادی منقبض شده و شل نمی شوند. عضله ای که به طور غیر ارادی منقبض می شود، اسپاسم شده و اسپاسم در صورت ادامه دار شدن به گرفتگی منجر می گردد. به منظور رفع گرفتگی عضلات در هر قسمت از بدن از قرص گرفتگی عضلات مخصوص به آن قسمت استفاده می شود.

می توان انواع گرفتگی عضلات را مطابق زیر دسته بندی کرد:

• گرفتگی واقعی

این گرفتگی یک عضله یا گروهی از ماهیچه ها را درگیر می کند. اگر اعصابی که وظیفه تحریک ماهیچه ها را بر عهده دارند بیش از اندازه تحریک شوند، گرفتگی واقعی ایجاد می شود.

آسیب عضلانی، استفاده بیش از اندازه از ماهیچه ها و خستگی عضلانی، نشستن یا دراز کشیدن های طولانی مدت در وضعیتی نامناسب در مدت طولانی، گرفتگی عضلات در سنین بالا حین استراحت، گرفتگی ناشی از کم آبی بدن و … همگی از شرایطی هستند که می توانند به گرفتگی واقعی منجر شوند.

• گرفتگی تتانی

گرفتگی عضلانی ناشی از سطوح کم کلسیم و منیزیم در خون که فعالیت بافت های عصبی را افزایش می دهد سبب گرفتگی تتانی می شود.

• گرفتگی دسیتونیک

اغلب این گرفتگی در عضلات کوچکی مانند پلک، فک، گردن، حنجره و … رخ می دهد.

آیا داروها می توانند باعث گرفتگی عضلات شوند؟

عوامل مختلفی چون مشکلات تیروئیدی، رگ های واریسی، بیماری های عروقی، نارسایی های کلیوی، فشار خون، دیابت و … می توانند به گرفتگی عضلات منجر شوند؛ اما یکی از عوامل گرفتگی عضلات داروها هستند که برای رفع آن ها می بایست پس از مشورت با پزشک و بررسی عدم تداخل دارویی از قرص گرفتگی عضلات مربوط به آن قسمت استفاده کرد.

برخی از گروه های دارویی که سبب گرفتگی عضلات می شوند، عبارتند از:

• داروهای ضد روان پریشی

داروهایی که برای درمان اختلال دو قطبی، اسکیزوفرنی و … توسط بیماران مورد استفاده قرار می گیرند می توانند به گرفتگی عضلات منجر شوند.

داروهای ضد روان پریشی یا آنتی سایکوتیک ها اگرچه منعطف کننده سیستم عصبی مرکزی هستند، اما می توانند به گرفتگی و گاهی پارگی عضلات منجر شوند.

• دیورتیک ها

دیورتیک ها که به آن قرص آب نیز می گویند و در درمان اِدِم، فشار خون بالا، نارسایی قلب و … کاربرد دارند، به دلیل سرعت بالا در دفع الکترولیت های شناخته شدن بدن سبب گرفتگی عضلات می شوند.

• دیورتیک های تیازیدی

این داروها از طریق تخلیه الکترولیت های لازم از بدن می توانند سبب گرفتگی عضلات شوند. اغلب داروهای درمان فشار خون در این دسته از داروها قرار می گیرند.

به منظور رفع گرفتگی عضلات در این حالت می بایست از قرص گرفتگی عضلات استفاده شود که به تعادل سطح الکترولیت ها در بدن کمک می کند.

• مسدودکننده های بتا

داروهای درمان فشار خون و آریتمی که ضربان قلب را کاهش می دهند و از طریق مسدود کردن آدرنالین فشار خون را کاهش می دهند و برای درمان میگرن، لرزش و … نیز مورد استفاده قرار می گیرند سبب باریک شدن رگ ها شده و جریان خون در اندام ها را کمتر می کنند و از این طریق منجر به گرفتگی عضلات می شوند.